Suatu petang di satu bilik asrama sebuah universiti tempatan, Hashim Mustapha berbicara sama Halim Napi. Amri Yahyah tengah mentelaah.
Hashim : "Eh, aku tok leh gii la kelas BI ni, tok pehe"
Halim: "Hoh, meme tok leh gi, tok pahe lecturer tu kecek gapo"
Amri Yahyah berani mencelah, : "Lah, kenape pulak kau tak boleh nak pegi kelas BI tu, ok apa lecturer BI tu, dia tak garang la, jangan la takut, takde pape la, pegi je"
Hashim Mustapha berpandangan dengan Halim Napi. Mata tertancap tajam ke arah Amri Yahyah. Hati mula berdebar, suhu mula mendidih. Sifat-sifat bukan mahmudah mula menyinari perasaan. Degup jantung semakin laju. Otak tidak dapat lagi berfungsi normal. Mula memikirkan kesan sampingan sampukan tadi. Tidak boleh tahan lagi.
Wah kah kah kah. Mereka bantai gelak. Guling-guling mujur tak jatuh ke bawah katil. Perut mengeras. Mata berair.
Amri Yahyah, tingkatkan lagi kosa kata dan loghat negeri rakan-rakan anda.
Notakaki amANI: Kisah benar yang telah diadaptasi kepada citarasa masakini. Maaf jika penggunaan perkataan di salah eja dan tidak mengikut sebutan sabdu yang sebenar. Mungkin pembantu editor tv lebih arif dengan bahasa ibundanya.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan